Ewa-Szefowa
Dołączył: 29 Wrz 2008
Posty: 114
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Rzepin
|
 Wysłany: Śro 8:56, 22 Paź 2008 Temat postu: Jasir Arafat |
|
|
Arafat Jasir, właściwie Muhammad Abd ar-Rauf Arafat al-Qudwa al-Husseini, pseudonim Abu Ammar (1929-2004), polityk palestyński, przywódca Autonomii Palestyńskiej. Z wykształcenia inżynier. 1958–1949 uczestnik wojny arabsko-izraelskiej. 1952–1956 założyciel i przewodniczący Organizacji Studentów Palestyńskich w Kairze. Jako oficer egipski brał udział w kampanii sueskiej 1956. 1957–1965 przedsiębiorca budowlany w Kuwejcie. 1957 współzałożyciel, od 1965 naczelny dowódca Ruchu Narodowego Wyzwolenia Palestyny (Al-Fatah), największego członu Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP). Zadecydował o przyjęciu terrorystycznych metod walki o wyzwolenie Palestyny. 1965 zmuszony do opuszczenia Kuwejtu, osiedlił się w Algierii. Od 1969 przewodniczący Komitetu Wykonawczego OWP. Od 1970 naczelny dowódca Rewolucyjnych Sił Zbrojnych, a także przewodniczący KC Palestyńskiego Ruchu Oporu.
1974 na czele delegacji palestyńskiej na XXVII sesję ONZ, na której uznano OWP za jedyne legalne przedstawicielstwo narodu palestyńskiego (uzyskał dla OWP status obserwatora przy ONZ). Po zrezygnowaniu z metod terrorystycznych (oficjalnie 1988) popadł w konflikt z przedstawicielami skrzydła ekstremistycznego, zwłaszcza G. Habbashem i A. Mussą. Potępił izraelsko-egipski traktat pokojowy z Camp David (1979).
1988 proklamował powstanie niepodległego państwa palestyńskiego. 1989 wybrany na prezydenta Palestyny przez Palestyńską Radę Narodową. 1990 udzielił S. Husajnowi poparcia w konflikcie z Kuwejtem i koalicją antyiracką.
Na początku lat 90. podjął negocjacje z Izraelem, początkowo w Madrycie (od 1991), kontynuowane potajemnie w Norwegii. 1993 uznał prawo Izraela do egzystencji na obszarze Palestyny. 1993 sygnował w Waszyngtonie porozumienie izraelsko-palestyńskie, przewidujące utworzenie w strefie Gazy i Jerycha autonomicznej jednostki palestyńskiej. 1994 uhonorowany (wraz z I. Rabinem i S. Perezem) Pokojową Nagrodą Nobla.
Od 1994 minister spraw wewnętrznych i premier rządu tymczasowego na obszarze administracji palestyńskiej oraz przewodniczący Autonomii Palestyńskiej (wrócił na stałe do Palestyny po blisko 30-letniej nieobecności). 1995 podpisał z premierem I. Rabinem porozumienie o rozszerzeniu Autonomii Palestyńskiej na Zachodni Brzeg Jordanu. 1996 wybrany na przewodniczącego nowej Palestyńskiej Rady Narodowej. 1998 wraz z premierem B. Netaniahu zawarł w Wye Plantation tymczasowe porozumienie “ziemia za pokój”. Podejmował szereg innych zabiegów zmierzających do uregulowania sytuacji w regionie, jednak nie zdołał powstrzymać samobójczych zamachów przeprowadzanych przez bojowników palestyńskich i utracił kontrolę nad przebiegiem intifady. 2001 nałożono na Arafata areszt domowy. 2002, po rozpoczęciu izraelskiej operacji militarnej przeciwko Palestyńczykom, ogłoszono go wrogiem Izraela, zabroniono mu udziału w szczycie Ligi Państw Arabskich i podjęto całkowitą izolację jego siedziby. 2003 Izrael odrzucił rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ, która domagała się zniesienia blokady siedziby Arafata. 2003 pod naciskiem palestyńskiej i międzynarodowej opinii publicznej przywódca autonomii rozpoczął zmiany w systemie sprawowania rządów w Palestynie, które zmierzają do ograniczenia jego władzy (powołał nowego premiera – M. Abbasa).
Arafat zmarł 11 listopada 2004 w szpitalu wojskowym we Francji.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
